Çocuk Eğitimi

 Çocuğunuz sizin arkadaşınız değildir. Çocukla çocuk gibi konuşulur yetişkin gibi değil. 

Bir ebeveyn olarak otoritenizi hissettiremediğiniz çocuğunuzdan saygı ve sevgi beklemeyin. Kadim geleneğimizin önce saygı demesinin sebebi budur. Zira saygı olmadan sevgi olmaz. 

Modernitenin ifsad ettiği çok temel kavramlar ve kurumlar var. Çocuk kavramı bunlardan biri. 

Bir anne olarak maalesef muhtelif yerlerde ebeveyn çocuk ilişkisiyle ilgili  rahatsız edici olaylara şahit oluyorum. Kimi çocuğuyla arkadaş olmaya çalışıyor, kimi çocuğuna yetişkin muamelesi yapıyor. 

En temelde şunu söylemek lazım. Çocukla çocuk gibi konuşulur ve çocuğa çocuk gibi davranılır. 

Otoritesiz sevgi çocuğu ruhsal açıdan zehirler. Çocuğun vicdanı ve bilinci yetişkin insanlarınki kadar gelişmemiştir. Bu ham vicdan ve bilinç otorite ve sevgiyle şekillenir. 

Tabii ki otorite ve sevginin kararının iyi ayarlanması gerekir. Salt otorite üzerinden çocuğa yaklaşmak ne kadar zararlıysa salt sevgi üzerinden yaklaşmak da bir o kadar zararlıdır. Ancak modernite ebeveyn çocuk ilişkisinde sevgi eksikliğinin zararlarına değinirken otorite eksikliğinin zararlarına hiç değinmez. 

Sevilmeyen çocukla terbiye edilmemiş çocuktaki eksiklikler aynıdır. Yani sevgi eksikliği gibi otorite eksikliği de çocuğun ruhsal ve kişisel gelişimine çok büyük zararlar verir. 

Malesef modernite çocuğu tanrılaştırmış ve ebeveynleri de çocuklarının kölesi haline getirmiştir. Çünkü modernite kapitalist sistemin patronu dışındaki bütün otoriteleri yıkmıştır. Evde anne baba, okulda öğretmen, camide hoca gibi farklı örnekler verebiliriz. 

Zaten modernitenin en temel iki hedefi kadim örfi değerler ve dindir. Modernite sadece kapitalist sistemin patronunu asıl otorite olarak belirlemiştir. Bu asıl otorite paganik sistemin büyük tanrısı gibidir. Yani en büyük puttur. Her pagan inanışında olduğu gibi modernitenin de en büyük putunun altında tapılması gereken daha ufak putlar vardır.

Zehra Öğüt